متاسفانه امروزه در سطح جامعه با اظهار نظر های حقوقی عجیبی روبرو می‌شویم که گاهی شخص گوینده حتی در مقابل یک حقوقدان نیز حاضر به قبول اشتباه بودن تصور خود نیست و متعصبانه بر حرف خود پافشاری می‌کند، چرا که موضوع مورد بحث را بارها در فیلم و سریال های گوناگون شنیده و یا با هرکس در جامعه برخورد داشته با او هم نظر بوده است.
درباره هم نظر بودن بقیه افراد نمی‌توان چندان ایرادی گرفت، چرا که تقریبا آبشخور ذهنی همه آن‌ها با توجه به ضعف فرهنگ مراجعه به وکیل و نبود آموزش های حقوقی عمومی چه در حوزه اجتماعی و چه در حوزه آموزش رسمی کشور در کلیه مقاطع اعم از ابتدایی، متوسطه و عالی(البته به غیر از رشته های دانشگاهی حقوق) یکسان است: "فیلم ها و سریال های متعدد اعم از سینمایی و تلویزیونی و منتشر شده در انواع شبکه های پخش خانگی و اینترنتی"!
تاسف و عجیب بودن هنگامی بیشتر خواهد شد که بدانیم تمامی این فیلم و سریال ها شخصی را به عنوان مشاور حقوقی فیلم نامه در کنار خود دارند و بعضا بسته به موضوع داستان مشاور انتظامی نیز به عوامل تولید افزوده میشود.، مسلما از دو حال خارج نیست یا مشاوران مذکور اساسا مانند بقیه افراد جامعه چیزی از مسائل حقوقی نمی‌دانند و یا اصلا فیلم نامه را مطالعه نمی‌کنند که در هر دو صورت نه تنها سزاوار مزدی که از این بابت دریافت می‌کنند نیستند، بلکه کاملا متضاد با وظیفه ذاتی خود به شکل گسترده جهل و نوعی از خرافه را در جامعه رواج می‌دهند.
حال قصد داریم بدون مزد و منت در سلسله مطالبی به بررسی این باورها بپردازیم و هر بار یک خرافه حقوقی گسترده را تجزیه و تحلیل کنیم، باشد که در حد توان نتیجه کار همکاران بی انصاف خود را در جامعه ترمیم کرده باشیم.
باور غلط شماره یک
رابطه مهریه و طلاق
در خصوص رابطه مطالبه مهریه و طلاق ذهنیت های اشتباه زیادی وجود دارد که گاهی چند‌تایی از آن‌ها با هم مخلوط شده و در اثر پیچیدگی به وجود آمده موضوع تخصصی به نظر آمده و باورپذیر تر میشود؛ از جمله:
تا خواهان طلاق نباشی نمی‌توانی مهریه بگیری!
باید گفت که خیر! طلاق و مهریه اساسا دو موضوع متفاوت هستند و امکان مطالبه مهریه از لحظه بله گفتن وجود دارد حتی اگر هیچ گاه طلاقی صورت نگیرد، و این امکان با فرض عدم پرداخت یا عدم بذل و بخشش مهریه بعد از طلاق و حتی بعد از فوت شوهر نیز برای زن وجود دارد، فقه و قانون تا جایی پیش رفته که مهریه را جزو دین ممتازه متوفی می‌شناسد و در صورت مطالبه پیش از تقسیم ماترک به وراث و قبل از تمامی طلبکاران دیگر متوفی باید مهریه همسر پرداخت شود.
بخشش یا بذل مهریه برای زن حق طلاق ایجاد می‌کند!
خانم های محترم اصلا و ابدا روی چنین حرفی حساب نکنید! مگر اینکه به موجب سند رسمی ازدواج از شوهر خود وکالت در طلاق به شرط بذل تمام یا بخشی از مهریه را داشته باشید.
چنین نتیجه اشتباهی با تعمیم نوع خاصی از طلاق به نام خلع به کلیت طلاق به دست آمده که از منظر اصول فقه و منطق نیز نتیجه کاملا باطلی است.
به زبان ساده تر باید بگوییم یکی از انواع طلاق در دسته بندی کلاسیک فقهی خلع نام دارد و در تعریف آن آمده است که زن می‌تواند با رضایت شوهر مالی را به همسر خود ببخشد و در مقابل شوهر نیز زن خود را طلاق دهد، این مال می‌تواند مهریه و یا مالی غیر از مهریه چه بیشتر و چه کمتر باشد، طلاق خلع از انواع طلاق بائن است.
با دقت در تعریف طلاق خلع به دو نکته مهم می‌رسیم، اول اینکه زن هنوز برای طلاق نیاز به رضایت شوهر خود دارد، پس به صرف بذل مهریه حقی برای وی به وجود نخواهد آمد. دوم اینکه در انواع طلاق بائن از جمله خلع رجوعی وجود نخواهد داشت و اگر دو طرف پس از طلاق از تصمیم خود پشیمان شوند برای تشکیل زندگی مشترک نیازمند ازدواج دوباره با شرایط جدید و یا قدیم بسته به توافق زن و مرد دارند.
منتظر قسمت های بعدی"باورهای غلط حقوقی" باشید.
